O verhoor mijn bede, dat ik nooit de zege moge derven van de aanraking des Enen in het spel der velen! – Tagore

Als allereerste heel heel veel dank voor al jullie liefdevolle reacties en steunende woorden! Wat een genade om de verbinding zo te voelen in rauwe tijden. Dankjewel! 

Disconnectie
In het hele proces van de afgelopen tijd was er één moment van grote twijfel, van totale disconnectie met dat wat groter is dan ik en uitstijgt boven alle uitdagingen die het aardse leven mij biedt. Ik zag geen zin in de dingen en voelde me totaal verloren. In die ene split second realiseerde ik me dat hele volksstammen dagelijks leven met deze disconnectie. Ik realiseerde me dat we ons eigenlijk allemaal zo vaak niet verbonden voelen met de diepere gronden die ons dragen en de hogere waarheden die ons bezielen. Vanuit de onveiligheid en de verlorenheid die dat oplevert ontstaat een wereld van zoeken naar veiligheid en houvast. Van oppositie en polarisatie. Dat was altijd al zo, maar in deze tijd ligt het er wel heel dik bovenop. Alle verschillende opvattingen rond corona en vaccinaties drijven ons uit elkaar, drijven gezinnen uit elkaar, drijven gemeenschappen uit elkaar. Waar vinden we in dit alles de aanraking des Enen? 

Verbinding
De aardse equivalent van eenheid is gelijkheid. De aardse equivalent van afgescheidenheid is het waarnemen van verschil en daarover oordelen. Waar vinden we die plek in onszelf, voorbij oordeel, voorbij mening, voorbij het bezweren van onze eigen angst? Waar vinden we de plek van eenheid en gelijkheid, van liefde en wederzijds begrip? Vanuit waar kunnen we ons verbinden in plaats van verdelen? Hoe kunnen we ons verbinden met een breder perspectief, op onszelf en op anderen? 

We leven in een genadevolle tijd met vele poorten. Zingen is zo’n poort. Dansen is een poort. Proceswerk is een poort. En plantmedicijnen zijn een poort. Voor mij zijn zij van onschatbare waarde geweest (en nog steeds) om poorten in mijzelf te openen en verbindingen te leggen tussen het onuitsprekelijke en dat wat om woorden vraagt. Zij geven mij inzicht in waar ik sta in een groter geheel en waartoe de uitdagingen in mijn leven dienen. Zij geven mij hoop en helderheid als ik verdwaald ben in mijn beperkte visie. Zij helpen mij dieper voelen, harder huilen, dieper verwerken maar ook, hoger reiken, vollediger liefhebben en voller vreugdevol zijn. Zij geven mij niets wat niet al in mij is. Zij zijn slechts een spiegel voor alles wat ik in potentie ben maar verberg, alles waar ik in waarheid mee verbonden ben maar vergeet. Zij geven mij een genadevolle doorkijk. Maar ook niets meer dan dat. Het dagelijks leven blijft de werkplaats. Leven is nog altijd praktijkonderwijs. En gelukkig zijn er tempels! Om te bidden. Om te vieren. Om te huilen. Om te verbinden. Om stil te staan. Om te horen en om te zien. Tempels die ons een ruimte bieden in de veelheid van het praktijkonderwijs nooit de zege te hoeven derven van de aanraking des Enen.

Tempel
Dat gun ik mij. En dat gun ik jou. Op 3 en  4 juli bouwen we weer zo’n tempel in de vorm van een Healing ceremonie. Als je wilt is er nog plek voor jou. En op 8 juli zingen we weer in de Sister tempel. Als je wilt verbinden we ook met jou.

Bijzonder veel liefs van mij!

Erica