Het leven schudt je wakker, snoeit je, breekt je, stelt je teleur.. Maar geloof me, dat is er allemaal om jouw mooiste zelf geboren te laten worden… 
Bert Hellinger

Groeien is angstig
Toen mijn kinderen klein waren las ik het boekje ‘Oei, ik groei’. Het vertelt dat de ontwikkeling van een klein mensje niet geleidelijk maar in sprongen gaat. Dat bleek erg behulpzame informatie. Ook nu nog! Voor mijzelf. Voor ons. Want het blijkt ook voor grote mensjes te gelden!  

Ik citeer: “Tijdens deze sprongen huilt een baby meer, is hangerig, humeurig, slaapt slechter en eet minder. Maar als het sprongetje genomen is, kan hij in één keer een heleboel dingen meer en is hij weer zijn vrolijke zelf.” 

Het afgelopen jaar was ik veel hangerig, huilerig, humeurig en angstig. Ik sliep belabberd en ik at meer. Ik stapte letterlijk en figuurlijk in een overgang. En misschien geldt dat wel voor de hele mensheid op dit moment. We groeien. Met sprongen. Dat is angstig. Dat is ontwrichtend. Dat is om te huilen soms. 

Alle hoop laten varen…
Er was een moment dat ik niet meer wist hoe verder. Murali, het hele cd project dat alsmaar uitbreidde, het boek dat een uitgever vond, de trainingen en ceremonies die volliepen. En ondertussen de rouw, de kinderen, het huis, de tuin ….. alles leek veel te groot voor mij alleen. Ik was moe, verdrietig en alleen. Mensen in mijn omgeving leken het vertrouwen in mij te verliezen en ikzelf eigenlijk ook. Misschien moest ik alles maar opgeven. Dit was gewoon teveel gevraagd voor mij. 

Ik bleef in bed. Voor het eerst in 13 jaar stond ik niet op voor de kinderen. Ik was op en ik wist zeker dat ik het allemaal niet meer zou gaan doen. Ik voelde me door God en iedereen verlaten en liet mezelf zakken in de leegte. ‘Father, take this cup away from me’ zong het in mij. 

Het duurde 1,5 dag. Toen raapte iets in mij zichzelf bij elkaar. Ook als er niemand meer was die in mij geloofde, ik geloofde er wél in! Ik kon het niet opgeven! Er was teveel moois om te delen. Krakend en piepend stond ik op en deed de kleine stap die ik ‘nu’ kon zetten. Tanden poetsen lukte net. Ik vroeg hulp. Niet vanuit het verlangen om gered te worden, maar vanuit het weten dat dat wat ik te doen heb van waarde is en groter dan ik alleen kan dragen. Er kwam hulp. Heel veel hulp! Het was een wonder. 

Wie springt?
Het was een sprong. Een angstige sprong. Een wezenlijke sprong. Een groeisprong. 
Het kleine meisje in mij is nog altijd bang. Ik houd haar hand vast. 
De draken bezweren mij dat mijn kop er af zal gaan. Ik zing voor ze. 
De grootmoeders knikken liefdevol en goedkeurend. Ik buig voor ze. 
De engelen juichen. Ik dans met ze. 
De sprong is gewaagd en in één keer blijk ik inderdaad een heleboel meer te kunnen. En mijn vrolijke zelf…. Ja! Mijn vrolijke zelf! Ik voel haar weer.  

Maakte ik die sprong? Maakte het leven in mij die sprong? Had ik een keus? Heeft het baby’tje een keus? Heeft de mensheid een keus? We groeien. Niets aan te doen. Huilend, jammerend, kermend, slecht slapend… En toch, en toch… het leven weet. We zijn allemaal (allemaal!) onderweg ons mooiste zelf te worden. Soms is het leven zacht, soms genadeloos. Er is geen ontkomen aan. God wil dat jij gelukkig bent! Je mooiste zelf… is je gelukkigste zelf. 

Geboren
En zo wordt Murali next level dit jaar geboren. Op 2-2-2022 om 2 uur is ‘Het vergeten lied’ te beluisteren op alle online kanalen. Maar koop vooral de cd (vanaf 21 feb in ons winkeltje) want die wordt zo mooi!  Een schatkistje voor de ziel is het geworden met bij elk lied een inspiratiekaart; ware kunst getekend door Rebecca Solcer. 

Op 6 febuari is het cd release concert met de meer dan geweldige professionele muzikanten die dit project co-creëerden. Met Lenny Kuhr, Jan Kortie en zoveel meer van mijn inspiratiebronnen, collega’s en lieve vrienden in de zaal. Het concert is uitverkocht maar schrijf je vooral in op de wachtlijst, er komen vast nog plekken vrij. 

En verder: de trainingen en ceremonies groeien nog steeds. In kracht en efficiëntie. In diepgang en in onvoorwaardelijkheid. In community en in richting. Ik ben zo dankbaar voor waar we nu staan. Het mag gewoon allemaal gebeuren en ontstaan. Ik ben beschikbaar. Wij zijn beschikbaar. Er is zoveel rijkdom. Er hoeft niks. En alles mag. 

Welkom! 
Dus weet je welkom! Want, er is zoveel moois te delen. We groeien. Hoe dan ook. Maar er is hulp. En steun. En samen.